بهنام ابراهیم زاده به دنبال حمله ددمنشانه نیرو‌های ویژه امنیتی جمهوری اسلامی به بند ۳۵۰ زندان اوین در تاریخ بیست و هشتم فروردین ماه و ضرب و شتم بی سابقه زندانیان سیاسی در این بند، همراه تعدادی از زندانیان سیاسی بند ٣٥٠ به انفرادی های ٢٤٠ منتقل شد. سپس در یازده اردیبهشت به ٣٥٠ بازگردانده شد و بعد از دو روز مجددا به سلول انفرادی ٢٠٩ منتقل شد. از این تاریخ خبری از وی در دست نیست!
بهنام ابراهیم زاده (اسعد)٬ ٣٤ ساله٬ فعال کارگری و مدافع حقوق کودکان زندانی سیاسی در بند در زندان اوین است.
فرزند سیزده ساله او٬ نیما ابراهیم زاده بعلت ابتلا به بیماری سرطان در بیمارستان محک تهران بستری است.
بهنام٬ در یازده اردیبهشت ١٣۸۸ بجرم شرکت در مراسم اول ماه مه دستگیر و پس از مدتی آزاد شد. سیزده ماه بعد٬ در ۲۲ خرداد ماه ١٣۸۹ در پارک لاله تهران دستگیر و بشدت کتک زده شد٬ بطوری که قفسه سینه اش شکست و با وضعیت وخیم جسمی به بند مخوف
۲۰۹ اوین منتقل شد. چهار ماه تحت شدیدترین شکنجه های روحی و جسمی قرار گرفت. قفسه سینه٬ پای چپ و گوش چپ او دچار آسیبهای جدی گردید. جلادان اوین از او میخواستند٬ در مصاحبه تلویزیونی علیه خودش اعتراف کند.
بهنام مطلقا نپذیرفت و در اعتراض به رفتارهای وحشیانه بازجویان و شکنجه گران٬ دست به اعتصاب غذا زد. پس از پانزده روز اعتصاب غذا٬ او را به بند ٣٥۰ زندان اوین منتقل کردند. او در این مدت از حق ملاقات و تماس تلفنی با خانواده٬ همسر و فرزندش محروم بود.
وی پس از ماهها بلاتکلیفی در دادگاهی به ریاست قاضی صلواتی معروف به قاضی مرگ٬ بدون امکان دفاع از خود و بدون اینکه وکیل مدافعش امکان دفاع از پرونده موکل خود را داشته باشد٬ به جرم واهی فعالیت علیه امنیت کشور٬ به ۲۰ سال زندان و ده سال تبعید و محرومیت داٸم از هر نوع فعالیت اجتماعی محکوم گردید.
در نتیجه اعتراضات بین المللی و شکایت به مجامع حقوقی٬ پرونده به شعبه دیگری ارجاع گردید و حکم او به پنج سال حبس کاهش داده شد. این حکم قطعی نشد و او بدون حکم قطعی به زندان بازگردانده شد.
در این مدت خانواده بهنام٬ همسر و فرزندش٬ مداوما تحت آزار و فشارهای امنیتی قرار داشتند. برای هربار ملاقات٬ باید طی دوازده ساعت سفر به تهران٬ فقط ۲٥ دقیقه ملاقات کابینی با او میداشتند.
در این حین٬ نیما پسر وی به سرطان مبتلا و در بیمارستان محک بستری گردید.
بهنام در وضعیت فوق العاده دشواری قرار گرفت. سرانجام با وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی اجازه مرخصی کوتاه مدت به او داده شد تا بتواند چند روزی کنار فرزند بیمار و بستری اش باشد.
مرخصی کوتاه مدت نیما به اتمام رسید. مسٸولین زندان با تمدید مرخصی اش موافقت نکردند و او مجددا به زندان بازگردانده شد. بهنام ابراهیم زاده در راه بازگشت به زندان٬ در پیامی ویدیویی گفت:
“علیرغم میل خودم به زندان برمیگردم٬ به زندانی که سلالها پشت میله های آن٬ بدون اینکه جرمی مرتکب شده باشم! جرمم دفاع از حرمت انسانها و انسانیت بوده است! جرمم٬ دفاع از هم بندانی بوده است که هم سرنوشت من بوده اند. کارگرانی که ماهها دستمزد ناچیزشان پرداخت نشده است. جرم من دفاع از کودکانی بوده است که در گوشه و کنار شهرها سقفی بر سر نداشته اند. جرم من دفاع از زنانی بوده است که میخواهند زندگی انسانی داشته باشند. من باید برای جرمی که مرتکب نشده ام هزینه سنگینی پرداخت کنم. باید سالها پشت میله های زندان مورد اذیت و آزار قرار بگیرم! این خیلی ناحق است که به زندان برگردم. باید نیمای عزیزم که درگیر بیماری لعنتی سرطان است را تنها بگذارم. همسر عزیزم که چند سال است به تنهایی٬ هم پدری کرده٬ هم مادری کرده و هم ۲٤ ساعته مراقبت از فرزندمان که در بیمارستان بستری است را انجام داده را هم مجددا تنها بگذارم.
من از همه وجدانهای آگاه و بیدار میخواهم که من و خانواده مرا تنها نگذارند. در این سالها مورد محبت و مهربانی انسانهای زیادی در سراسر دنیا قرار گرفته ایم.
سوال من از جهانیان این است: آیا دفاع از خود٬ دفاع از کارگران باید منجر به زندان و سلب آزادی و آزار خانواده ام بشود!؟ من دلتنگ همسرم و فرزندم نیما هستم. . .”
