امسال سازمان جهانی کار (ILO)، مبارزه با کار کودک در جنگ ها ، بحران ها و سوانح را، به عنوان محور موضوعات خود،به مناسبتِ روز ۱۲ ژوئن یعنی روز جهانی مقابله با کار کودک در نظر گرفته است.

گویی خاورمیانه در قلب این محور قرار دارد!

🔹جنگ در سوریه، عراق، یمن و سایر کشورهای منطقه اوضاع را برای ساکنان و به ویژه کودکانِ این مناطق بحرانی کرده است. به تدریج دسترسی به غذا ، دارو و سرپناه به امکانی بعید در این مناطق تبدیل میگردد.

بحران آب، ریزگردها ،آتش‌سوزی جنگل‌ها آینده را به سرعت از دستهایمان می رباید و ما هر چه بیشتر با شتابِ فزاینده ی تضادها و ناتوانی در حل آنها مواجه می شویم.

 انسان همراه با محیط زیستش، میراثی تاریخی ست،اما این که چه میراثی برای کودکانِ خود بر جای خواهد گذاشت محور اساسی روزهایی چون ۱۲ ژوئن است.

کودکان بسیاری در جهان هر روز بر اثر سوانح ناشی ازکار ناقص شده و یا جان خود را از دست می‌دهند. بنا به آمارهای بین المللی ۲۱۵ میلیون کودک در سرتاسر جهان به کار مشغولند.

🔹 تاولها گواهی می دهند راهی که می رویم ،بیراهه است. این را خوب میدانیم، اما این را نیز می دانیم که راه دیگری ممکن است. راهی که به دست تک تک افراد جامعه ، که به صورتی هدفمند در نهادهای اجتماعی و مردمی متشکل شده اند ساخته خواهد شد.

 در ایران آمارهای رسمی از وجود ۱۶۷ هزار کودک بازمانده از تحصیل خبر می‌دهند.

 خط فقر مطلق ، میزانِ پایین دستمزدها و ناامنی شغلی کارگران، شرایط را برای ورود کودکان به بازار کار مساعد تر کرده است.

صرف نظر از اختلاف فاحش میان آمارهای رسمی و غیر رسمی، آمارهای رسمی حاکی از آن است در حال حاضر۲۰۰ هزار کودک زیر ۶ سال در کشور به دلیل فقر از سوء‌تغذیه رنج می‌برند.

همین امروز میبایست کودکی را به کودکان بازگردانیم، این دوره تکرار ناشدنی ست.

🔹 مبارزه با کار کودک – ونه حمایتهای اعانه ای از آنان – چکشی ست که درست بر سرِ میخِ پایان بهره کشی از کودکان کوبیده می شود.

 این روز، روزِ تمام فعالین لغو کار کودک در جهان است. آنهایی که می دانند لغو کار کودک با همکاری و مشارکت آنان و اتخاذِ خط مشی ای اصولی امکان پذیر است.

ایجاد چتر حمایتی توسط دولت‌ها از طریق تامین اجتماعی همگانی و  افزایش دستمزدهای خانواده‌های این کودکان بخشی از این خط مشی است.

از دیگر سو، اجباری و رایگان سازی آموزش، بهداشت و درمان برای همه ی کودکان، به ویژه کودکان کار و خیابان و در معرض آسیب می تواند در پیشبرد هدف لغو کار کودک موثر باشد.

همچنین در این مسیر استفاده از ظرفیت سازمان‌های مردم نهاد می‌تواند به عنوان چراغ راهی در اولویت برنامه‌های دولتی قرار گیرد. ایجاد فضایی امن برای فعالیت سازمان‌های مردم نهاد مطالبه ی این سازمانها از دولت است. تسهیلِ ثبت و فعالیتِ سازمانهای مردم نهاد و امتناع از تعطیل سازی سازمان‌های فعال در  این حوزه می‌باید در اولویت برنامه های دولت قرار گیرد.

به خوبی آگاهیم که برای رشد و توسعه‌، هیچ شاهراهی وجود ندارد و استیفای گام به گام حقوق انسانی کودکان در مرکز تمام فعالیت های اجتماعیِ فعالین حقوق کودک قرار دارد. در این مسیر اما با اتحاد میتوان  گام‌هایی محکم تر،بلندتر و موثرتر برداشت.

به امید روزی بدون کار کودکان در جهان

۱۲ ژوئن/۲۲ خرداد ۱۳۹۶

۱- موسسه حامیان حق کودکی بامداد – رشت

۲- مرکز حمایتی،آموزشی کودک و خانواده – ایلام

۳- مرکز حمایتی آموزشی فرامهر – مشهد

۴- مرکزحمایتی آموزشی سپیده دم -خرم آباد،لرستان

۵- موسسه آوای امید گیلان

۶- موسسه حمایتگران نونهال البرز

۷- موسسه سایبان مهربانی مهرآرا شهرکرد

۸- موسسه خیریه کودکان صالحین آذربایجان-ارومیه

۹- مرکز حمايتی آموزشی کودک و خانواده پرتو افروزان زنجان

۱۰- مرکز آموزشی حمایتی کودک و خانواده شمیم زندگی یاسوج

۱۱- جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان – تهران

۱۲ – مرکز حمایتی،آموزشی کودک و خانواده ایلام

۱۳ -مرکز حمایت از کودک – سمنان

۱۴-  مرکز حمایتی-آموزشی کودک و خانواده اندیشه نیک – همدان

۱۵- انجمن جبهه نجات کودکان کرمانشاه

۱۶- سرای یاری کودکان امید (سیکا)

۱۷-کمیته کودکان بنیاد مهر همدان

۱۸-نام موسسه ی نیکوکاری سرمد

۱۹-انجمن دوستداران حقوق کودک ـ تبریز

@jamiatdefaa