گفتگوی نشریه کودکان مقدمند با سیامک بهاری.
نشریه کودکان مقدمند: دفاع از حق کودک چه جایگاهی در مبارزه و اعتراضات اجتماعی دارد؟
سیامک بهاری: امروز شما با هر فعال جدی عرصههای مختلف اجتماعی و سیاسی که روبرو بشوید٬ توجه شما را به موقعیت خطیر جامعه٬ وضعیت فلاکت بار معیشتی مردم٬ وضعیت انفجاری جامعه٬ توحش بیشتر حکومت اسلامی و از این قبیل رجوع میدهد. در واقع هر فعال سیاسی این را دریافته است٬ که تکانهای تند اجتماعی در حال وقوع است. حکومت بیشتر از هر وقت دیگر درمنگنه است. از ریسمان سیاه و سفید می ترسد و برای همین هم شمشیر از رو بسته است. حضور اعتراضی مردم هر روز پر رنگتر میشود. حنای دستگاه ارعاب حکومت بی رنگتر از هر وقت دیگر شده است.
به جنایت اسیدپاشی حکومت نگاه کنید٬ ببنید
مردم چگونه کل دستگاهی که آمده بود با اسیدپاشی ادامه راه حکومتداری اسلامی را مهیا کند٬ سرجایش نشاندند. عملا همه آنها از بالا تا پایین به غلط کردم افتادند. گوش جامعه از هر وقت دیگری بیشتر صدای اعتراض را میشنود و ابراز همبستگی می کند. نمونه فراوان است. از اعتصابات کارگری و وسیعتر شدن دامنه سازمانیابی آن تا اعتراضات وسیع وعلنی به توحش جمهوری ا سلامی و کج کردن راه جامعه به سمت سکولاریسم و زندگی مدرن امروزی و غیره همه و همه وسعت دامنه پس زدن جمهوری اسلامی را نشان میدهد. همدردی و اعتراض وسیع و گسترده به اعدام ریحانه جباری را نگاه کنید٬ شما جامعهای را می بینید که رسما و علنا دارد فرهنگ انسانی خودش را در مقابل توحش افسارگسیخته نشان میدهد.
جنبش دفاع از حق کودک٬ اعتراض به کار کودک٬ علیرغم اینکه فلاکت اقتصادی کودکان بیشتری را قربانی میکند و ابعاد کار مزدی کودکان دامنه بیشتری مییابد علیرغم فضای بگیر و ببند حکومتی٬ اما این جنبش علنی تر خود را در جامعه مطرح می کند.
مدافع حقوق کودک بودن الان یک ترند اجتماعی است. فعالینی آشکارا برای دفاع از حقوق کودک با جمهوری اسلامی درگیر می شوند.
نهادهای رنگارنگ و بی خاصیت جمهوری اسلامی که نام دفاع از حق کودک را یدک می کشند٬ هر چه بیشتر زیر فشار انتقادی و مطالباتی این فعالین قرار می گیرند. مطالبات جدی و پایه ای در دفاع از حق کودک جایگاه اجتماعی جدی تری می یابد.
هر روز اعتراض به بی مبالاتی و بی مسٸولیتی حکومت در قبال کودکان وضوح بیشتری مییابد. مبارزه برای احقاق حقوق کودکان٬ مستقیما به مبارزه روزمره مردم برای بهبود وضع زندگی خودشان گره خورده است.
مبارزه برای حق کودک درخود یک مبارزه عمیقا اجتماعی برای پایان دادن به فلاکت اجتماعی است. مستقیما به افزایش دستمزد گره میخورد. مستقیما سپر به سپر با قوانین ارتجاعی اسلامی میشود. قوانین قضایی و جزایی جمهوری اسلامی را به نقد می کشد و خواهان برچیده شدن بساط مذهب و دست درازی آن در زندگی کودکان می شود. به یک معنا٬ این جنبشی عمیقا عدالتخواهانه و برابری طلبانه است. بهبود وضعیت کودکان بجز از راه بهبود وضعیت کل جامعه ممکن نیست. رفاه کودکان٬ بارومتر رفاه جامعه است.
نشریه کودکان مقدمند: با این توضیحات آیا این جنبش از جایگاه تعیین کننده ای در مبارزات اجتماعی برخوردار است؟ در چنین موقعیتی هست؟
سیامک بهاری: نمونه برپایی روز جهانی کودک در سنندج را برای شما مثال میزنم.
ببنید٬ این مراسم چگونه مسایل اجتماعی که جامعه را تحت تاثیر قرار داده است و از همین زاویه زندگی کودکان را تباه ساخته نشانه میرود و به همین دلیل مورد استقبال قرار می گیرد. کودکان شین آباد و کودکان آسیب دیده از مین دو سمبل بی حقوقی آشکار کودکان در ایران است. این دو سمبل٬ محور برگزاری مراسم روز جهانی کودک در سنندج است. طومار اعتراضی در دفاع از مبارزات مردم کوبانی بخش دیگر این مراسم است و دهها ابتکار خلاقانه دیگر. همه اینها را به هم بچسبانید٬ مسقیما به شما چه میگوید؟ جایگاه اجتماعی جنبش بالنده ای را نشان میدهد. جنبشی که برای پیشروی اش راهی جز به میدان آوردن جنبش برابری طلبی٬ آزادیخواهی و عدالت خواهی ندارد.
این ویژگی جنبش دفاع از حق کودک است.
نشریه کودکان مقدمند: خوب پس چرا این جنبش سراسری خود را در روز جهانی کودک نشان نمیدهد.
سیامک بهاری:
اگر موانع امنیتی از سر راه این جنبش کنار رود. آنوقت مشخص میشود که دهها مجوز برگزاری مراسم جواب منفی گرفته است. چند (ان جی او) از برگزاری مراسم روز جهانی کودک منع شدهاند. اما با این وجود راه خود را یافته اند و به اشکال مختلف این روز را به روز طرح مطالبات و خواستهای پایهای حقوق کودکان بدل کردهاند. مقابله دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی با فعالین دفاع از حق کودک این را بخوبی نشان میدهد که این مبارزه ای سراسری و وسیع است. بهنام ابراهیم زاده٬ سعید شیرزاد نمونههای بارز این موانع امنیتی است.
در جایی فضای مناسبتری برای ابراز وجود هست. فعالین شناخته شدهای هستند که این میتوانند امکان ابراز اجتماعی آنرا مهیا کنند.
نشریه کودکان مقدمند: وظیفه عاجل فعالین دفاع از حق کودک با توجه به موقعیتی که بر شمردید چی هست؟
سیامک بهاری: مطالبات نهادهای مدافع حقوق کودک و اینکه با چه پرچم و چه مطالباتی در جامعه دیده می شوند جایگاه اجتماعی آنها را نشان میدهد. این مطالبات ماست که برای تحقق آن به اشکال گوناگون و متنوع مبارزه روی میآوریم. برای مثال جمعیت دست سازی مانند (جمعیت امام علی) و نظایر آن اولویتشان برانگیختن ترحم و مخفی کردن و پوشاندن علل وضعیت دردناک کودکان و جامعه است. برای این قبیل جریانات٬ سازمان و تشکل معنا ندارد.
ما درست در نقطه مقابل آن هستیم. علل تیره روزی کودکان و فلاکت اجتماعی را مستقیما به دستگاه حکومتی و سیستم سرمایه داری حاکم مربوط میدانیم.
وظیفه عاجل ما با توجه به ارزیابی که در ابتدا مطرح کردم٬ مستقیما به سازمان دادن مبارزات اعتراضی مربوط می شود. حق کودک را باید به حق جامعه تبدیل کرد. برای آن نیرو جمع کرد و حول مطالبات معین سازمان داد. ما این مطالبات را دقیق کردهایم و در آخرین صفحه همین نشریه هم میتوانید آنرا ببینید.
ارزیابی ما از موقعیت جنبش مطالباتی حقوق کودک حکم میکند که امر سازمان دادن اعتراضات اجتماعی و شکل دادن به مطالبات حق کودک را به عنوان ضرورت فوری روی میز فعالین مدافع حقوق کودکان بگذاریم.
این موقعیت را باید جدی گرفت٬ به درجهای که حضور اجتماعی و طرح خواستها و مطالبات٬ بهبود وضعیت کودکان را سبب شود. به همان میزان امکان پیشرفت های بعدی میسر میگردد.
در عین حال یکی از فوری ترین خواستهای ما تلاش سازمان یافته و سراسری برای آزادی بیقید شرط فعالین زندانی حقوق کودکان است. سازمان دادن اعتراضات اجتماعی در اشکال متنوع به کلی ما را در موقعیت دیگری قرار خواهد داد. در این باره حتما در شماره های بعدی گفتگو خواهیم کرد.*
