ولی غانم در مقاله ای برای روزنامه ( Dagens Nyheter ) از نحوه درخواست مدارس و شهرداری‌ها در سوئد از والدین اسلامی مبنی بر عدم اجازه روزه گرفتن کودکان در ماه رمضان، شکایت کرده است. او تأکید می کند که این حق مسلمانان است و به آزادی مذهب تعلق دارد. سوال این است آزادی مذهب برای چه کسی؟
ولی غانم می‌گوید:
“این مدرسه معتقد است كه بهتر از والدین اسلامی می‌داند كه چه چیزی
برای سلامت جسمی و روحی كودكان بهتر است”.
من می خواهم
بگویم که با رویکرد این مدرسه به حق کودکان موافق هستم در حالیکه والدینی هستند که
منافع و حق کودک را درک نمی کنند.
درحالیکه دین اسلام
می‌گوید؛ کودکان، بیماران و سالخوردگان از روزه گرفتن در ماه رمضان معاف هستند. پس چرا چنین والدین اسلامی اصرار می کنند که
فرزندانشان ماه رمضان را انجام دهند!؟
با وصف اینکه کودکان
به مدرسه می‌روند و فعالیت فیزیکی زیادی دارند. به نوشیدن آب و خوردن مواد غذایی
نیاز مبرمی دارند، ولی والدین آنها خواستار این هستند که بچه‌ها تمام روز را بدون
غذا و نوشیدنی، گرسنه و تشنه بمانند! چرا با فرزندان خود چنین می کنند؟
ولی غانم معتقد است که “این یک عملکرد مهم از نظر معنوی، اجتماعی و یادگیری مذهبی است” این به
اصطلاح یاد گیری در حقیقت چیزی بجز تحمیل و تحت فشار قرار دادن کودک برای پذیرش
اعتقادات والدین نیست!
کودکان وابسته
به خانواده هستند. ناچار به اطاعت می‌شوند. چنین اقدامات ظالمانه‌ای کودک را بشدت آسیب
پذیر می‌کند. هر نوع تشویق و ترغیب و اجبار به روزه گرفتن، آشکارا کودک آزاری
سازمان یافته و نقشه مند است. این به اصطلاح آزادی مذهب برای کودکان که (ولی غانم)
از آن دفاع می کند، بهره‌برداری از یک حکم فردی است که حق کودک و سلامتی او را
فدای مصالح ایدئولوژیک می‌کند.
کودکان مذهب
ندارند، بلکه مذهب خانواده است که به فرزندانشان تلقین و تحمیل می شود. اگر قرار
است در مورد آزادی مذهب برای کودکان صحبت كنیم، پس کودکان آزاد هستند در عقاید
مذهبی والدین مشارکت نداشته باشند. بنا بر این کودک حق دارد که هم مذهب را نپذیرد
و هم ترک دین کند.
رجوع دادن کودکان
به “اراده” برای انجام مناسک روزه داری در ماه رمضان در حالیکه کودک فاقد توانایی، دانش و درک
دستورهای مذهبی و عواقب خودداری از خوردن و نوشیدن است، نباید چنین مسئولیتی را به
عهده‌اش واگذاشت.
نه ، ولی غانم ، اجازه دادن روزه داری به کودکان در ماه رمضان آزادی مذهبی
برای کودکان نیست ، بلکه کودک آزاری محض است و باید
جهت دفاع از حق کودکان به اداره خدمات اجتماعی گزارش داده شود.
در آخر خواستم یکی از تجارب تلخ خود را در دوران کودکی در یک جمله بیان کنم: آنهم وقتی بود که روزه گرفتم و ختنه شدم، هیچ وقت فراموش نمی کنم!
کریم شاه محمدی
۵ ماه مه ۲۰۲۱
