آتنا دائمی از چهره‌های محبوب و شناخته شده، یار و یاور کودکان کار و خیابان، فعال پرشور مدافع حقوق زنان، که در مجموع بیش از شش سال گروگان جمهوری اسلامی بود، با استقامتش، با نبردش، با پیامش، بسیار فراتر از یک فرد و شخص، به یک پدیده تأثیر گذار برای جنبش دادخواهی مردم ایران بدل شده است.
آتنای عزیز ما، پس از تحمل انواع بدرفتاریهای عامدانه در حبس، از زندان آزاد شد. به انسیه و حسین دائمی، خانواده و همه کسانی که آتنا را در قلب خود نشانده‌اند تبریک می‌گوییم. او به جرم دفاع از حقوق کودکان کار و خیابان، دستگیر، بازجویی و از زندانی به زندانی دیگر تبعید شد. از نوجوانی پا در راه دفاع از حرمت و کرامت انسان گذاشت. مانند هم نسلانش از ابتدای کودکی شلاق ارتجاع حکومت اسلامی را خورد. بارها و بارها پوزه جمهوری اسلامی را از خیابان تا اتاق بازجویی به خاک مالید! سرفراز و پاینده به سمبل مقاومت در زندانهای جمهوری اسلامی بدل گشت.
قاضی‌های خونریزی چون «مقیسه»، «عموزاده» و «علی بابایی»، یکی پس از دیگری با پاپوش دوزی‌های نخ نمای همیشگی پرونده قضایی او را و سنگین‌تر کردند.
او شانزده ماه از اولین روز دستگیری‌‌اش از ۲۹ مهرماه ۱۳۹۳ به مدت ۸۶ روز در سلول انفرادی بند ۲ الف تحت بازجویی و در بازداشت موقت به سر برد و به چهارده سال حبس تعزیری محکوم شد.برای آتنا دائمی هفت پرونده با شکایت رئیس بند، بهداری زندان، اطلاعات سپاه، وزارت اطلاعات و یا مراجع قضایی و به عناوین مختلف ساخته شد.
پس از مدتی با سپردن وثیقه ۵۵۰ میلیون تومان موقتاً هشت ماه از زندان آزاد شد. آتنا در دوران کوتاهی که به قید وثیقه بیرون از زندان بود نیز لحظه‌ای دست از مبارزه بر نداشت. با راه اندازی کمپین تحریم برگزاری مسابقات شطرنج با حجاب اجباری در تهران، نامه سرگشاده‌ای به فدراسیون جهانی شطرنج نوشت و تأکید کرد حجاب بخشی از فرهنگ ایرانیان نیست بلکه قانونی‌ست که از سوی حکومتی مذهبی بر زنان ایرانی و حتی غیرایرانیِ مستقر در ایران تحمیل شده است. در پیام ویدئویی که برای حمایت از کمپین «پیش به سوی ورزشگاه‌ها» منتشر کرد، شجاعانه گفت: شادی و هیجان حق همه زنان ایرانی است. به دلیل فعالیت مستمرش، بدون ابلاغیه و احضاریه مجدداً در سال ۱۳۹۵روانه زندان شد.
برای فشار آوردن و ساکت کردن او، به آزار و اذیت خانواده‌اش دست زدند. آتنا در اعتراض به محکومیت اعضای خانواده‌اش مدّت ۵۴ روز در اعتصاب غذا بود.
محروم کردن از دارو درمان بخش دیگری از شرارت دستگاه امنیتی در زندان بود. او در زندان دچار بیماری «ام اس» شد و کیسهٔ صفرا خود را از دست داد. مدام از سرگیجه و اختلال بینایی رنج می‌برد. اما علیرغم وضعیت جسمی وخیم، او را با اذیت و آزار فراوان از زندانی به زندان دیگر تبعید می‌کردند.
آخرین زندان او پس از تبعید از اوین، زندان لاکان رشت بود.
یک بار دیگر آزادی آتنا دائمی را به خودش، خانواده و همه آزادیخواهان تبریک می‌گوییم. همه زندانیان سیاسی باید بدون درنگ، بدون هیچ قید و شرطی از زندان آزاد شوند. زندان جای فعالین و مدافعان حقوق کودک نیست!
نهاد کودکان مقدمند
۲۴ ژانویه ۲۰۲۲
