نشریه کودکان مقدمند٬ شماره ١۲٤ خرداد ١٣۹٤
نشریه کودکان مقدمند: در مبارزه اخیر معلمین موضوع بهبود وضعیت آموزشی بعنوان یک مطالبه مهم مطرح شده. در این باره نظر کریم شامحمدی و سیامک بهاری را جزیا شدیم.
به نظر من هم مطالباتی که معلمان در این دوره به درست مطرح کرده اند مهم است. این وضعیتی که آموزش و پرورش حکومت جمهوری اسلامی ایران دارد درد آور است و به هیچ وجه قابل قبول نیست. برای همین مبارزات معلمین برای بهبود وضعیت آموزشی در طول عمر جمهوری اسلامی، به شیوه نهان و آشکار خود را نشان داده است. این مبارزه به حق بوده، هست و خواهد بود. این مبارزه به ویژه در دهه ۸۰ به اوج خود رسید. معلمان با برگزاری تجمعات متعددی در مقابل مجلس شورای اسلامی و وزارت آموزش و پرورش خواستار حقوق و مزیای خود شدند. همچنین در بهمن و اسفند ۸۵ اعتراضات معلمان برای احقاق مطالباتی که داشتند اوج گرفت و امسال بیشتر از هر وقتی اعتراضات معلمان متحدانه تر و در سطح سراسری انجام گرفت.
لازم است اشاره ای به مطالبات معلمان داشته باشم. خواست معلمان٬ معیشت، منزلت، مشارکت معلمین در حیطه آموزش و پرورش و یکی دیگر از مهمترین خواستهای آنها شکستن فضای اختناقی است که بر آموزش و پرورش حاکم است.
ببینید، افزایش حقوق معلمان یکی از مطالبات دیرینه و فراگیر آنها است که از طرف دولت و مسئولین آموزش و پرورش با مظلوم نمایی جواب می گیرد، که گویا آموزش و پرورش بودجه لازم را ندارند ولی برای کارهای دیگر و چاپیدن پولهای کلان برای خودشان و مسئولین دست نشانده اشان هر روزه از طریق روزنامه جناحهای مختلفشان افشا می شوند. در صورتی که می بینیم حقوقی که به معلمها داده می شود کفاف هزینه های آب، برق، گاز و اجاره خانه را نمی دهد و معلم مجبور است برای امرار معاش دو شغله و یا چند شغله شوند و با توجه به این هم سه چهارم معلمان زیر خط فقر زندگی می کنند. خوب معلمی که مجبور باشد چند شغله باشد و از فشار کار و تلاش برای امرار معاش از خستگی از پای در بیاید، چگونه می تواند علم و دانش را ارائه بدهد و معلمی که پیام آور علم و دانش برای کودکان است ولی بدون توجه به توانائی معلم از بالای سر آنها تصمیم گرفته می شود، چه منزلتی برای معلم باقی می ماند.
مشورت کردن با معلم یکی دیگر از اساسی ترین مطالبات معلمان است. اولا مدیرانی که در حیطه آموزش و پرورش انتخاب می شوند بر مبنای رای معلمان نیست، بلکه از آدمهای ایدئولوژیک و پاسداران حکومتی می باشند که اساسا برای مقاصد و منافع خودشان در این پستها گذاشته می شوند. معلمان به غیر از اینکه به درست خواستار انتخابی بودن مدیران توسط معلمان هستند، بلکه خواستهار نهادهای صنفی هم هستند که بتوانند نقش و نظرات معلم را از این طریق بیان کنند.
برخورداری از آزادی بیان به نظرم یکی از مهم ترین مطالبات معلمان در این دوره بوده است. تلاش جمهوری اسلام و دست اندر کاران جمهوری اسلامی طبق معمول این است که فضای اختناق و بسته را بر آموزش و پرورش هر چه بیشتر اعمال کنند که با مخالفت و اعتراضات هر چه بیشتر معلمان رو برو شده است. تلاش و مبارزات معلمان این است که می خواهند حق آزادی بیان و اندیشه برسمیت شناخته شود. تلاش معلمان به درست این است که این فضای بسته باز شود تا کار شناسان، برنامه ریزان و تصمیم گیران با واقعیت موجود بتوانند، برنامه ریزی کنند، تصمیم بگیرند و اجرا کنند تا قدمی در بهبود وضعیت آموزش و پرورش برداشته شود یا بهتر می توان گفت این مطالبات را بر جمهوری اسلام تحمیل کنند. چونکه خود این حکومتیها تصمیم ندارند در بهبود آموزش و پرورش قدمی بر دارند.
نشریه کودکان مقدمند: یکی از خواستهای مطرح شده در بیانیه ها و تجمع های اعتراضی معلمین بهبود وضعیت آموزش و رایگان کردن است. شما در این باره چه تظر دارید.
این یکی از مهمترین خواستهای تجمعات اعتراضی است و دقیقا نشان میدهد که مبارزات معلیمن محدود به افزایش دستمزد نیست و جنبه های عمیق اجتماعی دارد.
اعتراضات معلمین با خواستهای بسیار بحق و مترقی بخشی از کل اعتراض جامعه به وضعیت رقت بار معیشت و همین طور وضعیت اسفناک آموزشی در ایران است. سقوط فاحش ارزشها و استانداردهای علمی چه در کتب درسی و چه در کل فضای آموزشی یک موضوع بسیار مهم اجتماعی است.
معلیمن ناچار به تدریس کتب درسی هستند که با هیچ معیاری با متدها و دستاوردهای علمی و اجتماعی بشرمعاصر سنخیت و همخوانی ندارد. کتب درسی انباشته از داده های ایدٸولوژیک اسلامی و انواع تحریفات تاریخی و خرافه های ارتجاعی است. این متنون طبعا باید توسط معلمین تدریس گردد. هیچ آموزگار آگاهی قادر نیست این خرافات و یاوه های مذهبی و تاریخی را به جای مستندات علمی به دانش آموزان تدریس کند.
بهبود فضای آموزشی را باید درکنار آخرین استانداردهای آموزشی مطابق دانش بشر امروز قرار داد. تا اهمیت آن بیشتر واضح شود. این بهبود به معنی مدرن و سکولار کردن٬ به روز کردن آموزش و پرورش با استانداردهای شناخته شده علمی امروزی بشر متمدن است.
این اعتراضات دارد برای پاسخ دادن به اینکه چرا ما با افت مداوم ارزشهای علمی در آموزش و پرورش روبروییم؟ راه نشان میدهد. چرا آموزش و پرورش کسر بودجه نجومی دارد؟ چرا دست ارگانهای امنیتی و انتـظامی و نظامی در آموزش و پرورش باز است؟ چرا سرانه دانش آموزی کمتر ١۰ دلار در سال است که تازه آنهم پرداخت نمیشود؟ چرا کیفیت علمی کتابهای درسی چنین نازل و در واقع فاجعه بار است؟
چرا فضای آموزشی از مهد کودک تا دانشگاه٬ چنین غمبار و ماتم زده است؟ مراسمهای فوق ارتجاعی مانند جشن تکلیف و امثالهم با تاکید مواکد بر جدایی جنسیتی در مدارس٬ کودکی دانش آموزان را به نابودی می کشاند؟
چرا از آغل گوسفندان بجای کلاس درس استفاده می شود؟ چرا نزدیک به ٦۰درصد مدارس تخریبی است؟ چرا با گذشت ٣٦ سال از عمر این حکومت هنوز مدارس کپری و کانتینی جان دانش آموز و معلم را به خط می اندازد؟ و از همه مهمتر چرا آموزش و پرورش رایگان و اجباری نیست؟ چرا ترک تحصیل برابر آمارهای خود آموزش و پرورش بالغ بر ۲۷ درصد دانش آموزان را شامل میشود؟ این عدد را دست کم نگیرید! این یک فاجعه تمام عیار است!
معلمین هم دقیقا در مقابل این سیاست تبعیض آمیز و استراتژیک جمهوری اسلامی ایستاده اند. خواست بهبود فضای آموزشی ریشه در عمق مصاٸب بی پایان اجتماعی دارد. این خواست بخش وسیع جامعه ایران است که میخواهد آموزش و پرورش مدرن و امروزی٬ سکولار و مبتنی بر دانش و دستاوردهای علمی داشته باشد.
نشریه کودکان مقدمند: نهاد کودکان مقدمند برای بهبود وضعیت آموزشی که خواست معلمین هم هست چه برنامه و آلترناتیوی دارد؟
کریم شاه محمدی: مطالباتی که معلمین در این دوره مطرح کرده اند به نظرم بدیهی ترین خواستی است که در دنیای امروز قابل اجرا است.این جمهوری اسلامی است که چنین پیشرفتهایی را با منافع٬ قوانین و مقررات قرون وسطایی اش در تناقض میداند. در نهایت بی شرمی و با مظلومی نمایی کردن جواب سربالا به خواستهای انسانی و امروزی معلمان میدهد. ما ـ نهاد کودکان مقدمند ـ از مطالبات معلمین برای بهبود شرایط آموزش و پرورش در ایران پشتیبانی می کنیم. آلترناتیو ما برای اداره آموزش و پرورش این است: ما خواستار این هستیم که سیستم آموزشی مدرن، سکولار و پیشرو باشد. ما خواستار جدایی کامل مذهب از آموزش و پرورش هستیم. از نظر ما تدریس احکام مذهبی و یا تبین موضوعات مذهبی در مدارس و موسسات آموزشی باید ممنوع باشد. مذهب و جریانات مذهبی فی نفسه تبعیض آمیز، خرافی و مغایر با آزادی و شکوفایی انسان هستند.
همچنین سیستم اداری و آموزشی که با دستورات مذهبی پیش برود، آزادی اندیشه و نقد حیات علمی بر جامعه را از بین خواهد برد و در مقابل جای خود را برای دست درازی مذهب در شئون اجتماعی و آموزش و پرورش باز خواهد گذاشت و پستهای آموزشی و مدیریتی را بجای کارشناسان، و صاحبان علم و دانش در عرصه آموزش٬ افراد وابسته به ایدٸولوژی حکومت اشغال میکنند. مبارزات معلمان به روشنی نشان داده است که فضای موجود را نمی پذیرند و از مطالباتی که دارند نیز عقب نشینی نخواهند کرد.
ممنوعیت شهریه که یک خواست ویژه معلمین است٬ در این باره بیشتر توضیح بدهید.
سیامک بهاری: باید وسیعا از این خواسته حمایت کرد و نپرداختن شهریه رابه یک جنبش وسیع بدل کرد.
معلمین خواهان برچیدن بساط سرکیسه کردن مردم و نظام تبعیض آمیز در آموزش و پرورش هستند. شهریه فقط یک اخاذی رسمی توسط دولت برای جبران کسر بودجه آموزش و پرورش نیست. فراتر از آن نهادینه کردن تبعیض و فروشی کردن دسترسی به آموزش است.
نهادینه کردن تبعیض در دسترسی به آموزش٬ با ایجاد انواع و اقسام مدارس با شهریه های گزاف٬ چیزی جز طبقاتی کردن آموزش و پروش نیست. هر چقدر میزان شهریه بالاتر است٬ خدمات آموزشی بیشتر است و برعکس. معلمین هم دقیقا در مقابل این سیاست تبعیض آمیز و استراتژیک جمهوری اسلامی ایستاده اند.
آموزش برای عموم شهروندان جامعه٬ باید رایگان و اجباری باشد. دولت موظف و متعهد به اجرای این سیاست باشد.
اما دقیقا در جمهوری اسلامی این برعکس است. دولت یعنی آموزش و پرورش٬ خود بانی و مسبب و عامل بقای تبعیض در آموزش و پرورش است. نقشه مند و استراتژیک٬ دسترسی به آموزش را به دست بازار خصوصی سپرده است و اصرار هم دارد که این پروژه تبعیض آمیز را با شتاب گسترش دهد.
هم اکنون آموزش و پرورش جمهوری اسلامی پنج نوع مدرسه را با استانداردها و موازین متفاوت نه تنها به رسمیت می شناسد که خود بانی آن است. مدارس نیمه دولتی٬ هیٸت امنایی٬ مدارس شاهد٬ نیزهوشان و بالاخره عادی دولتی.
پرداخت شهریه در هر کدام از این مدارس متفاوت است و در سال تحصیلی جدید تا مرز هفده میلیون تومان هم پیش رفته است.
نپرداختن شهریه حق مسلم مردم است. نباید پرداخت. اما به انواع و اقسام بهانه ها و روشهای مختلف٬ آشکار و پنهان سرکیسه کردن خانواده ها ادامه دارد. نپرداختن شهریه چند وجه اعتراضی جدی دارد. اول اینکه یک اعتراض وسیع جمعی و سراسری را ایجاد میکند٬ خانواده ها را کنار هم قرار میدهد و متحد می کند. حتی اگر در کوتاه مدت موفق نشود که کلا بساط اخاذی به نام شهریه را متوقف کند٬ حداقل مانع رشد آن خواهد شد. این یک جنبش بشدت میتواند فراگیر بشود. درعین حال میخواهم تاکید کنم که این مبارزه شدنی است و به نتبجه میرسد.
با تشکر از شما که در این گفتگو شرکت کردید. از فعالین دفاع از حق کودکان٬ معلمینی و خوانندگان نشریه میخواهیم که در این باره فعالانه دخالت کنند و ما را در جریان نظرات خود قرار دهند.*
